به نقل از «تسنیم»

جایزه صلح نوبل کاریکاتور خنده داری از صلح در جهان معاصر است

تاریخ انتشار: ۱۵ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۳۲۸۴۵

مدیرعامل بنیاد عفاف و حجاب گفت: غرب با انتخاب نرگس محمدی به عنوان برنده جایزه صلح نوبل، نشان داد جایزه صلح نوبل کاریکاتور خنده داری از صلح در جهان معاصر است. - اخبار فرهنگی -

به‌گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ دکتر طهورا نوروزی با اشاره به اعطای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی به عنوان شخصی که به دلیل نقض مکرر قوانین و ارتکاب اعمال مجرمانه محکوم امنیتی در کشور به شمار می آید، اظهار داشت: این قاطعیت در برابر جایزه نوبل وجود دارد که برخلاف حوزه طبیعی و علمی، در حوزه علوم‌انسانی نوبل همواره سوگیرانه بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یعنی هر فرد که در حوزه علوم‌انسانی چه ایرانی و چه غیرایرانی انتخاب شده است دارای یک پشتوانه تفکری است.

او ادامه داد:  غربی‌ها همانطور که در حوزه علوم‌انسانی نگاه سوگیرانه و غرض ورزانه دارند، در انتخاب افراد و ایده‌های موفق نیز این سوگیری ها همواره مطرح است. و این موضوع در سیر تاریخی جایزه نوبل نمایان است.

حاکمیت نظام معیار متناقض در نوبل 

به گفته نوروزی سال‌ها پیش شیرین عبادی به عنوان فعال حقوق زن و کودک و نخستین زن، منتخب دریافت جایزه صلح نوبل شد. همزمان نخست وزیر کودک کش اسرائیل نیز در همان سال کاندیدای دریافت این جایزه بود. این تناقض در انتخاب کاندیداها  نشان می‌دهد، جایزه صلح نوبل یک کاریکاتور خنده دار از صلح در جهان معاصر است و هم راستا با شعارهای پوشالی که غربی‌ها به خورد مردم جهان دادند که هیچ پشتوانه‌ای هم نداشت، این جایزه هم بیشتر به طنز می‌ماند تا یک حقیقت از یک انسان بزرگ.

مدیرعامل بنیاد عفاف و حجاب با تاکید بر نظام معیار متناقض حاکم بر نوبل در حوزه علوم انسانی افزود: این نظام معیار متناقض و متشتت در حوزه علوم انسانی رهاورد آن تفکرغربی باری به هر جهت است که به دنبال منافع ،اهداف و اغراض است.

درباره جایزه نوبل نرگس محمدی؛ فصل مشترک پیداکردن با شیمون پرز و اسحاق رابین

مخالفت با جمهوری اسلامی ایران تنها معیار انتخاب صلح نوبل

نوروزی در ادامه گفت:  در طول تاریخ نرگس محمدی به عنوان دومین زن ایرانی دریافت کننده جایزه نوبل مطرح شد. جالب است که درهر دو زنی که منتخب دریافت این جایزه شدند یک اشتراک وجود دارد و آن مخالفت با رژیم و نظام جمهوری اسلامی ایران است. گویی این شاخصه در این افراد پایه و معیار انتخاب بوده‌ است . بنابراین  انتخاب نرگس محمدی به عنوان یک محکوم امنیتی نشان می‌دهد که این‌ها با انتخاب یک زن برای دریافت این جایزه بین‌المللی به دنبال اغراض خودشان هستند.  بی شک غرب هنوز قصد دارد از حوزه زنان برای تحولات سیاسی و اجتماعی بهره ببرد و این انتخاب دقیقا  همسو با جهت گیری مغرضانه غرب از یک سال و نیم گذشته با شعار "زن، زندگی، آزادی" برای رسیدن به منافع و اهداف براندازانه است .

وی با اشاره به وجود زندانیان با تفکر آزادمنشانه در سراسر جهان،  خاطرنشان کرد: اگر متولیان نوبل برای انتخاب افراد برای دریافت جایزه، به دنبال زندانیانی هستند که تفکر آزاد منشانه دارند ما زندانیان زیادی در سایر کشورها داریم که دقیقا با تفکر آزادی به زندان رفتند. اما به دلیل اینکه آنها  در راستای منافع آمریکا و صهیونیست نیستند، هیچ گاه دیده نخواهند شد. بنابراین بحث زندانی بودن و فعالیت در حوزه تفکر و اندیشه آزادی معیار انتخاب نیست. بلکه معیارسنجش، همسویی با منافع نظام سرمایه داری است و این نظام تنها هدفی که دنبال می کند دست درازی و تغییر حاکمیت کشورها برای رسیدن به منافع خود است.

جایزه صلح نوبل دلجویی از نوچه‌های غرب است

به گفته نوروزی با یک بررسی جزئی در بین زنان  جریان‌های مخالف و برانداز که در داخل کشور فعالیت دارند، به این موضوع می‌رسیم که شخصی که منتخب دریافت نوبل شده در این سال‌ها بیشتر همسو با اهداف کشورهای غربی حرکت کرده است و این جایزه به نوعی دلجویی و تقدیر از یک فرآیند تخریبی و ضد امنیت و ضد منافع مردم کشور بوده است.

 مدیر عامل بنیاد عفاف و حجاب در ادامه افزود: کسانی که ضد امنیت کشور فعالیت می کنند درک درستی از مصالح ملی ندارند. برعکس تخریب گر منافع و مصالح هستند. هر چند در ظاهر داعیه منافع و مصالح مردم را دارند، اما در اصل به دنبال منافع کشورهای بیگانه هستند. این افراد به  عنوان نوچه و مترسک، منافع آن کشورها را تامین می کنند.

غرب هنوز برای تغییر و تحول به حوزه زنان امیدوار است

وی با اشاره به اینکه غرب هنوز کلید تغییر و تحولات در کشور را در دست زنان می داند، خاطر نشان کرد: جایزه صلح نوبل جایزه‌ای به منظور تقدیر از دهه ها تخریب گری و حرکت در خلاف منافع و مصالح ملی کشور است . زمانی که فردی را که خاطی و مجرم امنیتی که بالاترین جرم در طبقه بندی جرائم در تمام دنیا قرار دارد، منتخب جایزه می کنند. درواقع خاطی گری معیار سنجش آن‌هاست نه چیز دیگر.  زن بودن نیز یکی از اولویت‌های غرب به شمار می رود. به این معنی که زمانی که یک زن را برای دریافت جایزه انتخاب می کنند هنوز کلید تغییر و تحولات را زنان می دانند ومی خواهند از این حوزه در راستای منافع خودشان بهره ببرند.

انتقاد برنده نوبل از تبعیض جنسی در رسانه‌های فرانسه

تبریک و تمجید نرگس محمدی توسط خائنان به نظام

نوروزی با اشاره به سیاسی بودن جایزه صلح نوبل، اظهار داشت: آن چه بیشتر پشت پرده این جایزه سیاسی را آشکار می‌کند، افرادی هستند که بعد از انتخاب نرگس محمدی به عنوان برنده جایزه نوبل به او پیام تبریک دادند. مریم رجوی که دستش به خون هزاران ایرانی آلوده است و یا مقامات رژیم کودک کش اسراییل برای خانم محمدی به عنوان فعال حقوق بشر و زن پیام تبریک فرستادند.

وی در پایان گفت: در حالی که انتظار می‌رود این جایزه به دست حق داران برسد با انتخاب چنین افرادی اصالت این جایزه بین المللی زیر سوال می‌رود. و در نهایت با سو گیرانه بودن نوبل در حوزه علوم انسانی و صلح بین الملل به سمت سیاسی بودن حرکت می‌کند و به طور قطع شأن این جایزه از بین می‌رود.  

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: حوزه علوم انسانی جایزه صلح نوبل جایزه نوبل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۳۲۸۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عاشق شعر عالمگیر ایران هستم/ بهترین سوغاتی از نمایشگاه کتاب تهران

طالب آذرخش گفت: عاشق شعر عالمگیر ایران هستم و همچنین ادبیات معاصر فارسی را نیز دوست دارم. من از نمایشگاه کتاب تهران بازدید کرده و کتاب‌های شعر شاعران معاصر ایرانی را برای دوستانم سوغاتی بردم.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، طالب آذرخش شاعر ملی تاجیکستان (با تخلص آذرخش) و سردبیر نشریه «پیام سغد» است. تاکنون به قلم او کتاب‌های بسیاری به خط سیریلیک در تاجیکستان منتشر شده است. اثری هم به نام «دیوان عشق» به خط فارسی و سیریلیک دارد که گلچینی از آن توسط انتشارات خردگان در تهران با عنوان «چشم، جانم، چشم...» منتشر شده است.

او بسیار تاکید دارد که آثارش به خط سیریلیک و فارسی منتشر شوند تا کسانی که در تاجیکستان با خط فارسی آشنایی ندارند با آن آشنا شوند و فرصتی برای مقایسه پیدا کنند. همچنین برخی اشعارش نیز در چند نشریه در تهران منتشر شده است. در چندین کنگره و همایش در تهران، تبریز، اصفهان و شیراز شرکت کرده و به قول خودش این «شهر‌های عزیز» را دوست داشته است.

طالب آذرخش سابقه حضور در محافل ادبی بسیاری در ایران را دارد و کتاب شعر را بهترین سوغات از ایران می‌داند. آذرخش درباره سابقه حضورش در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران گفت: خوشبختانه تجربه حضور در نمایشگاه کتاب تهران را دارم که برایم بسیار جالب بود. همچنین در چندین محفل فرهنگی از جمله محفل جشنواره فضولی نیز شرکت داشته‌ام.

وی افزود: نمایشگاه کتاب تهران یک بازار بزرگ کتاب است. یکباری که حضور داشتم از صبح تا عصر نتوانستیم حتی نصف نمایشگاه را هم ببینیم. من از حضور در این نمایشگاه که به عنوان یک فروشگاه بزرگ کتاب به نظر می‌رسد بسیار شاد و مسرور شدم. کتاب‌های جالبی در این نمایشگاه دیدم.

آذرخش ادامه داد: در نمایشگاه کتاب تهران، کتاب‌های ادبیات کلاسیک را که سال‌ها آرزوی دست‌یابی و مطالعه‌شان را داشتم پیدا کردم. با ناشران گوناگونی که آثار شعرای بزرگ مثل حافظ، سعدی، فردوسی و ... را منتشر کرده‌اند، گفتگو کردم. وقتی هم که به تاجیکستان بازگشتم کتاب‌های جیبی این شاعران را به عنوان سوغات برای دوستانم آوردم.

این شاعر فارسی‌سرا در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این نکته که به ادبیات معاصر ایران بسیار علاقه‌مند است، گفت: نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، محل آشنایی من با آثار معاصر ادبیات ایران بود. من عاشق شعر و خصوصا شعر عالمگیر ایران هستم. با شعر معاصر ایران هم آشنایی دارم. آثار شاعرانی همچون شهریار، سهراب سپهری، فروغ فرخزاد، نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه)، شاملو و ... در تاجیکستان شناخته شده است. از اینکه در نمایشگاه کتاب تهران بدون واسطه و به راحتی به این کتاب‌ها دسترسی داشتم موجب خشنودی‌ام بود.

آذرخش همچنین با اشاره به این نکته که گویش تاجیکستانی‌ها و ایرانی‌ها باهم تفاوتی ندارد، ادامه داد: ما یک زبان داریم. شعر معاصر ایران و شعر معاصر تاجیکستان یک زبان دارد که همان زبان رودکی، خیام و حکیم فردوسی است. ما همان چیزی را که شما می‌خوانید، می‌خوانیم. البته در حوزه شعر معاصر ایران شعر‌هایی هم هست که به لهجه تهرانی یا شیوه‌های متفاوت است. اما همه این‌ها به زبان فردوسی و حافظ است. ما امروز شعری که در شاهنامه می‌خوانیم در شعر معاصر تاجیک هم می‌بینیم.

وی اضافه کرد: وقتی از ادبیات ایران حرف می‌زنیم، تفاوتی بین ایران و تاجیکستان نمی‌بینیم. فقط یک ادبیات فارسی در میان است. حتی ادبیات معاصر ایران هم در تاجیکستان شناخته شده است. بسیاری از آثار رمان‌نویسان معاصر در تاجیکستان منتشر شده است. اما در تاجیکستان شاعران ایرانی بیشتر مورد اقبال عموم قرار گرفته‌اند. من در اخبار دیده بودم که یکی از کتاب‌های فاضل نظری در یک فروشگاه در تهران، فروش چند هزار جلدی داشته است. این کتاب در تاجیکستان هم به زبان سیریلیک برگردانده شده است و غزل‌های او علاقمندان خاص خودش را دارد. من سردبیر مجله «پیام سغد» در تاجیکستان هستم. ما در هر شماره از مجله شعری از هم‌زبانان ایرانی یا افغانستانی را چاپ می‌کنیم. من تاکید می‌کنم که شعر هم‌زبان خود را منتشر می‌کنیم نه شعر ادبیات ایران یا افغانستان را.

آذرخش در بخش دیگری از این گفتگو به نقش نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در بهبود دیپلماسی فرهنگی میان دو کشور ایران و تاجیکستان اشاره کرد و ادامه داد: خیلی خوب می‌شد اگر نمایشگاهی مانند نمایشگاه کتاب تهران در کشور‌های فارسی‌زبان یعنی افغانستان و تاجیکستان هم می‌داشتیم. چون در افغانستان و تاجیکستان نمایشگاه‌های صنعتی و اقتصادی مشترک و غیرمشترک بسیاری برگزار می‌شود، اما نمایشگاه کتاب نداریم. نکته دیگر این است که خیلی خوب می‌شد اگر در نمایشگاه کتاب تهران مکان معینی وجود داشت تا خوانندگان با ادیبان، نویسندگان و ناشران گفتگو و دیدار داشته باشند. من خیلی علاقه‌مندم که آثار شاعران تاجیکستانی در نمایشگاه کتاب تهران معرفی شود و در معرض دید و خرید عموم قرار گیرد. ما می‌توانیم کتاب‌هایی منتشر کنیم که یک طرف آن خط فارسی و طرف دیگر آن خط سیریلیک باشد. این موضوع به آموزش زبان فارسی کمک خواهد کرد، چون تاجیکستانی‌ها حتما باید خط فارسی را یاد بگیرند. آشنایی با خط فارسی باعث می‌شود که از گذشته خود آگاه شوند و آینده خود را ببینند. البته اگر خوانندگان ایرانی هم با خط سیریلیک آشنا شوند خیلی خوب می‌شود.

وی در پایان در پاسخ به این سوال که «چرا با وجود پیوند‌های فرهنگی و زبان مشترک میان ایران و تاجیکستان، ارتباطات فرهنگی محدودی میان دو کشور وجود دارد؟» گفت: فکر می‌کنم سرحدات و مرز‌های جغرافیایی دلیل این موضوع باشد. اخیرا قابلیتی ایجاد شد و در فضای مجازی صفحاتی پدید آمد که خوانندگان، ادیبان و شاعران ایرانی و تاجیکی با یکدیگر در تعامل باشند و مثلا یک شاعر تاجیکستانی بتواند با خواننده ایرانی طرف گفتگو قرار گیرد. چون تاجیکستانی‌ها هم به زبان فارسی سخن می‌گویند. فقط لازم است که با زبان فارسی آشنایی داشته باشند تا بتوانند از آثار شاعران ایرانی استفاده کنند. اگر رفت‌وآمد این محافل ادبی بیشتر شود شاهد نتایج بهتری هم خواهیم بود. همچنین ارسال کتاب‌های تاجیکستانی به ایران و بالعکس می‌تواند عامل مهمی برای تقویت این پیوند‌ها باشد.

سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «بخوانیم و بسازیم» از ۱۹ تا ۲۹ اردیبهشت (۱۴۰۳) در محل مصلی امام خمینی (ره) به شکل حضوری و در سامانه ketab.ir به صورت مجازی برگزار می‌شود.